AVZER

Als AVZER eines Morgens aufwacht, steht die Welt Kopf – die Proteste toben in Ankara. Mitten im Chaos trifft er zwei Jugendliche, die ihm folgen und blind vertrauen. Politik und Widerstand interessieren ihn nicht, er will nur überleben und sie beschützen. Doch während um ihn herum alles brennt, spürt er seine eigene Einsamkeit und eine tiefe Wut. Eine Reise in sein Innerstes beginnt. Doch wer wird AVZER sein, wenn der Aufstand endet und seine neuen Freund*innen verschwunden sind?

O Avzer... Sokaklarda yaşayan bir “apaçi”. Bir sabah gözlerini açıyor; hiç kimsenin hayal edemeyeceği bir güne uyanıyor. Çok anlamıyor ne olduğunu. Hiçbir zaman da anlamaya çalışmıyor zaten. Şâmil Yılmaz'ın oyunu, Gezi-Direnişini bir sokak çocuğu olan Avzer’in gözünden anlatıyor. Avzer/Mustafa, annesinin üç yaşında yetiştirme yurduna bıraktığı bir çocuktur. Büyüdüğünde yurttan kaçıp sokaklarda yaşamaya başlar. Ankara’da o zamanlar tadilatta olan belediye binasında yatıp kalkmaktadır. Bir gece sabaha karşı uyur ve uyandığında bambaşka bir Kızılay’la karşılaşır. Kalabalığa, kalabalığın taşıdığı coşku ve kardeşlik atmosferine teslim olur.